Χάρτης - Ντάρτζιλινγκ (Dārjiling)

Το Ντάρτζιλινγκ είναι πόλη και δήμος στη βορειότερη περιοχή της ινδικής πολιτείας της Δυτικής Βεγγάλης στην Ινδία. Βρίσκεται στα Ανατολικά Ιμαλάια και έχει μέσο υψόμετρο 2.045 μέτρων. Στα δυτικά του Ντάρτζιλινγκ βρίσκεται η ανατολικότερη επαρχία του Νεπάλ, στα ανατολικά το Βασίλειο του Μπουτάν, στα βόρεια το ινδικό κρατίδιο Σίκκιμ και πιο βόρεια η περιοχή της Αυτόνομης Περιφέρειας του Θιβέτ της Κίνας. Το Μπαγκλαντές βρίσκεται νότια και νοτιοανατολικά και το μεγαλύτερο μέρος της πολιτείας της Δυτικής Βεγγάλης βρίσκεται νότια και νοτιοδυτικά, συνδεδεμένο με την περιοχή Ντάρτζιλινγκ μέσω μιας στενής οδού. Το Κανγκτσενγιούνγκα, το τρίτο ψηλότερο όρος στον κόσμο, υψώνεται στα βόρεια και είναι εμφανώς ορατό τις ημέρες με καθαρό αέρα.

Στις αρχές του 19ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών στην Ινδία, το Ντάρτζιλινγκ αναγνωρίστηκε ως ένα πιθανό καλοκαιρινό καταφύγιο για Βρετανούς αξιωματούχους, στρατιώτες και τις οικογένειές τους. Η στενή κορυφογραμμή του βουνού μισθώθηκε από το Βασίλειο του Σικίμ και τελικά προσαρτήθηκε στη Βρετανική Ινδία. Ο πειραματισμός με την καλλιέργεια τσαγιού στις πλαγιές κάτω από το Ντάρτζιλινγκ ήταν εξαιρετικά επιτυχημένος. Χιλιάδες εργάτες στρατολογήθηκαν κυρίως από το Νεπάλ για να καθαρίσουν τα δάση, να χτίσουν εξοχικές κατοικίες ευρωπαϊκού τύπου και να εργαστούν στις φυτείες τσαγιού. Η εκτεταμένη αποψίλωση των δασών εκτόπισε τους αυτόχθονες πληθυσμούς. Ιδρύθηκαν οικιστικά σχολεία μέσα και γύρω από το Ντάρτζιλινγκ για την εκπαίδευση των παιδιών των Βρετανών που κατοικούσαν στην Ινδία. Στα τέλη του 19ου αιώνα, ένας νέος ορεινός σιδηρόδρομος στενού εύρους, ο σιδηρόδρομος των Ιμαλαΐων Ντάρτζιλινγκ, έφερνε τους καλοκαιρινούς κατοίκους στην πόλη και μετέφερε φορτία με τσάι για εξαγωγή στον κόσμο. Μετά την ανεξαρτησία της Ινδίας το 1947, καθώς οι Βρετανοί εγκατέλειψαν το Ντάρτζιλινγκ, οι εξοχικές κατοικίες της αγοράστηκαν από πλούσιους Ινδούς από τις πεδιάδες και οι φυτείες τσαγιού της από Ινδούς ιδιοκτήτες επιχειρήσεων και ομίλους ετερογενών δραστηριοτήτων εκτός πόλης.

Ο πληθυσμός του Ντάρτζιλινγκ σήμερα αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από τους απογόνους των αυτόχθονων και μεταναστών εργατών που απασχολούνταν στην αρχική ανάπτυξη της πόλης. Αν και η κοινή τους γλώσσα, η νεπαλική γλώσσα, έχει αναγνωριστεί επίσημα σε πολιτειακό και ομοσπονδιακό επίπεδο στην Ινδία, η αναγνώριση δημιούργησε ελάχιστη ουσιαστική απασχόληση για τους ομιλητές της γλώσσας ούτε αύξησε την ικανότητά τους να έχουν σημαντικά μεγαλύτερο λόγο στις πολιτικές τους υποθέσεις. Η βιομηχανία τσαγιού και ο τουρισμός είναι οι βασικοί πυλώνες της οικονομίας της πόλης. Η αποψίλωση των δασών στην περιοχή μετά την ανεξαρτησία της Ινδίας έχει προκαλέσει περιβαλλοντική ζημιά, επηρεάζοντας τις πολυετείς πηγές που τροφοδοτούν το νερό της πόλης. Ο πληθυσμός του Ντάρτζιλινγκ εν τω μεταξύ έχει εκραγεί με τα χρόνια, και οι άναρχες κατασκευές, η κυκλοφοριακή συμφόρηση και η έλλειψη νερού είναι κοινά. Πολλοί νέοι ντόπιοι, που έχουν σπουδάσει σε κρατικά σχολεία, έχουν προχωρήσει στη μετανάστευση λόγω έλλειψης θέσεων εργασίας που να ταιριάζουν με τις δεξιότητές τους. Όπως και οι μετανάστες από άλλες περιοχές της βορειοανατολικής Ινδίας, έχουν υποστεί διακρίσεις και ρατσισμό σε ορισμένες πόλεις της Ινδίας.

Η κουλτούρα του Ντάρτζιλινγκ είναι άκρως κοσμοπολίτικη, αποτέλεσμα των διαφορετικών εθνοτικών ομάδων που αναμιγνύονται και εξελίσσονται μακριά από τις ιστορικές τους ρίζες. Η γηγενής κουζίνα της περιοχής είναι πλούσια σε τρόφιμα και ποτά που έχουν υποστεί ζύμωση. Οι τουρίστες συρρέουν στο Ντάρτζιλινγκ από τα μέσα του 19ου αιώνα. Το 1999, μετά από μια διεθνή εκστρατεία για την υποστήριξή του, ο σιδηρόδρομος των Ιμαλαΐων Ντάρτζιλινγκ ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO. Το 2005, το τσάι Ντάρτζιλινγκ έλαβε γεωγραφική ένδειξη από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου τόσο για την προστασία της μάρκας όσο και για την ανάπτυξη της περιοχής που το παράγει.